Hasret Düştü Gönlüme Kime Ait?
Bir İzmirli Genç ve Hasretin Komik Yansıması
Giriş: Gönül Hasreti ve Sosyal Hayat
Düşünsene, bir sabah kahvenden bir yudum alırken, cep telefonunu eline alıyorsun ve birden “Hasret düştü gönlüme kime ait?” diye bir cümle kafanda dönmeye başlıyor. Hayır, sabah kahvesi değil, sabahın erken saatlerinde o günün ilk iletişimdeyim ama gönül meseleleri sanki sabah çayı gibi, her an karşımıza çıkıyor.
Bilmiyorum, belki de bu cümleyi ilk duyduğumda İzmir’deki dostlarımın kahkahalarına karışarak, “Yani, ben de hasretle bir ilişkiye girsem acaba günün sonunda kime ait olur?” diye düşündüm. Bunu çok derin bir şekilde sorgulamak, günlük hayatın komik bir yansıması gibi hissettiriyor. Özellikle de benim gibi sürekli espri yapan ama aslında her şeyi fazla düşünen birisi için.
Hasretin Gönüle Düşmesi: Şiirsel Bir Takılma
Öyleyse, “Hasret düştü gönlüme kime ait?” sorusunu gündelik yaşantımıza nasıl yerleştiririz? Bu soruyu günümüze taşımak aslında sanıldığından çok daha kolay. İzmir’de yaşıyorum, yani deniz kenarında bir kahve içmeye gittiğimde insanların hep bir yerlere hasret olduğunu hissediyorum. Ama, oradaki o hüzünlü bakışları görmem de kesinlikle bir soruya işaret ediyor: Hasret düştü gönlüme kime ait?
Bir akşam bir kafede otururken arkadaşımın gözlerine bakıp “Ya, biraz da romantizm yapalım, bu şarkıyı dinleyelim” dedim. O an aklımdan geçen şuydu: “Hasret aslında sadece bir his değil, gündelik yaşamın parçası.” Ama o arkadaşım, çılgınca bir şekilde espri yaparak bu ruh halini daha da eğlenceli hale getirdi. Yani, gönül meseleleri bu kadar basit mi? Yoksa gerçekten birine ait mi olmalı?
Diyalog: Hasretin Kime Ait Olduğu Sorusu
Ben (arkadaşıma): “Bak, şimdi şarkıyı açacağım ve hemen ‘Hasret düştü gönlüme kime ait?’ sorusunu soracağım, senin üzerine!”
Arkadaşım (gülerek): “Hayır ya, ben sana ne yapmışım? Benden kaçsan ne olacak, seni hala bulurum!”
Ben (iç ses): “Bu çok zor bir soru, hakikaten… Hasret kime ait? Bunu kimse bilemez, belki de her şey biraz kafaya bağlı.”
Bu diyalogda belki de gerçekten düşündüğümüz şeyler basit gibi görünüyor ama asıl mesele şu: Hasret, kişiye mi ait yoksa bir duruma mı? Hani bazen, arkadaşına hasret duyan birini gördüğümde, “Acaba kime ait bu hasret?” diye düşünmüyor değilim. Çünkü birinin yokluğuna hasret duyarken, acaba o kişi de senin yokluğuna mı hasret duyuyor? İşte bu karmaşık denklem!
Hasretin Gönle Düşmesinin Gücü
Bazen hayatın içinden bir cümle çıkar, bazen bir şarkı, bazen de bir bakış. O bakışta ya da şarkının sözlerinde bir şey buluruz. Bu da insanı durduk yere içsel bir yolculuğa çıkarır. “Hasret düştü gönlüme kime ait?” sorusu aslında tam da bu durumda devreye giriyor.
Bir yanda; işin gücün, koşturmacan, belki de sosyal medya akışında kaybolmuşken bir anda biriyle tanışıyorsun ve içindeki hasret bir anda başlıyor. Ama bu sadece romantik bir mesele değil, hayatın her anında hasret, bazen ulaşamadığın bir iş fırsatına, bazen de kaybolan bir anda, kaybolan bir zamana ait olabilir. O yüzden “Hasret düştü gönlüme kime ait?” sorusunun içinde bir anlam derinliği var.
Bir Kapanış: Hasretin Sonu Gelir Mi?
Peki, bir genç olarak, “Hasret düştü gönlüme kime ait?” sorusunun cevabını bulmak için hayatımı zorlaştırmam mı gerekiyor? Gönül meseleleri, hayatın o kadar önemli parçaları değil mi? Yani, arkadaşlarım arasında bir gün bu soru sorulsa, belki de gerçekten “Kimseye ait olmasın!” diyebilirim. Ama şunu unutmayalım: Her şeyin biraz komediye, biraz da gerçekliğe ihtiyacı var.
Sonuç olarak, “Hasret düştü gönlüme kime ait?” sorusu belki de hayatın en karmaşık sorularından birisi. Ama onu düşündükçe daha çok fark ediyorum ki, asıl önemli olan, hasretin nereye ait olduğuna değil, hasretin seni nasıl bir yere götüreceğine odaklanmak.
Bir de, hasretin gerçekten kime ait olduğunu bilemezken, arkadaşlarınızın o komik bakışlarıyla her şey biraz daha rahatlatıcı hale gelir, öyle değil mi?
Hasretin sonunda herkesin gönlü birilerine ait olabilir, ama bir bakış, bir espri ya da bir şarkı da her şeyin cevabıdır.